Het nieuwe schooljaar is begonnen!

Het schattige kostuumpje ontbreekt (dat je hier overal op straat ziet lopen, geruit rokje, een polo en kniekousen) maar ik voel me net een schoolmeisje in haar eerste schoolweek... Gisteren heb ik voor het eerst in 20 jaar een rekenmachine gekocht! Een gloednieuwe glimmende Casio die me nog vele uurtjes zal vergezellen bij het maken van mijn "huiswerk". Verder kocht ik maagdelijk schone schriften, pennen, en nog zo wat van dat grut dat een mens nodig heeft om zich aan de hogere wetenschappen te wijden... Ik kon me nog net inhouden om er geen bonte plakplaatjes bij te kopen om m'n agenda te versieren! De spanning van vroeger, bij aanvang van een nieuw schooljaar ontbrak echter ten enen male. Het was eigenlijk wel eens tijd geworden, vond ik, om te beginnen aan hetgaan waarvoor ik hier uiteindelijk ben: studeren!!!

Maandag ging om 5 uur de wekker.... even rennen om de bus van tien vóór te halen, om 6:40 uur was ik op de vakgroep. Een drukte van belang was het al! De eerste colleges komt natuurlijk iedereen, dus 't zat echt vol. De laatkomers moesten er een stoeltje bijslepen (zo eentje met een klaptafeltje aan de zijkant). De docente Wiskunde die ons van 7 tot 10 dient bezig te houden, schreef, na wat algemene uitleg over de opzet van de colleges en de examens, wat oefeningen op 't bord (omdat niemand nog het oefenboek had) die we onderling moesten proberen op te lossen. Deze waren bedoeld om wat zaken uit het voortgezet onderwijs te herhalen, een aantal basiszaken die iedereen zo uit z'n mouw moet kunnen schudden. Gelukkig ontdekte ik dat ik nog steeds wiskunde "kan"!! :) (al moet je me over een paar weken nog eens vragen om even de theorie omtrent logaritmen en differentiaalvergelijkingen uit te leggen, dat gaat me nog even boven m'n pet voor nu!). Het college zelf ging redelijk sloom, ik had het gevoel dat we wel 3x zoveel hadden kunnen doen! De pauze na anderhalf uur was echter meer dan welkom, de behoefte aan koffie inmiddels onverdraaglijk! Gelukkig is er een soort kiosk op de eerste verdieping van mijn faculteit, met heerlijke koffie, perfect op sterkte :). Na de les heb ik me in het gedrang voor de uitgeverij/kopieershop gewaagd en mijn eerste "boek" aangeschaft. Echte boeken koopt bijna niemand. Binnen de universiteit zijn een aantal kopieerkoningen actief, waar iedereen voor een paar pesos z'n vakliteratuur, oefenboeken, samenvattingen en uitgewerkte antwoorden bij elkaar scharrelt. Voor Wiskunde en Chemie in het Spaans heb ik toch maar in de buidel getast en het theorieboek aangeschaft, een hele investering van nog geen 20 euro!!

Vandaag (woensdag) dezelfde exercitie qua opstaan, in het donker de deur uit, rennen voor de bus, 40 minuten reizen, tien minuten/kwartiertje lopen en voor zevenen present, voor een sessie Chemie (van 7 tot 10 uur) en "Estado y Sociedad" (Argentijnse maatschappijleer, van 11 tot 13 uur). Bij Chemie had ik de koffie al een uur voor de pauze heel erg hard nodig (tja, dinsdagavond salsales...). En de docente maatschappijleer bleek een ultracynisch, machtswellustig dictator-heksje... dat even streng aan haar studentjes de regels uitlegde en duidelijk haar grenzen stelde. Ze vroeg vervolgens waar iedereen vandaan kwam, dus ik was meteen het meest exotische exemplaar van de dag en werd uitgehoord over het onderwijssysteem in Nederland. Oh, én gecomplimenteerd met mijn Spaans (en ze meende het ook nog! wie weet valt ze toch wel mee).

Het systeem hier werkt dus wat anders dan in Nederland. Het eerste jaar dat ik doe (genaamd CBC, Ciclo Básico Común) is eigenlijk een soort toelatingsjaar, want een VWO, dat automatisch tot toelating tot de universiteit leidt, kennen ze hier niet. Het CBC is het filter dat de gemotiveerden, getalenteerden en de volhouders (overlevers van de universitaire bureaucratie) scheidt van de afvallers. Zo'n 25% van de CBC studenten zal nooit aan hun studie beginnen. De aanpak is redelijk schools, er worden presentielijsten bijgehouden en als je te vaak niet verschijnt haal je het vak niet!! Anderzijds slaag je voor een vak als je voor de 2 deelexamens gemiddeld een 6,5 haalt, dan hoef je er in de examenperiode geen examen meer voor te doen. Daar zit ik dus tussen de 18-jarige jongens en meisjes, voor wie men een soort (her?)opvoedcursus blijkbaar raadzaam acht, aan wie men hun eigen verantwoordelijkheid nog niet durft toe te vertrouwen... Ik ben heel benieuwd hoe mijn contact met hen zal gaan lopen de komende weken.

Met mijn vakgroep ben ik verder erg gelukkig! Niet al te groot of massaal, en in een heel groen stuk van de stad, met koeien en paarden, af en toe een hond of kat die doodleuk de collegezaal binnen komt wandelen en zich prinsheerlijk op de docententafel uitstrekt (de katten dan) :) Redelijk gemoedelijk allemaal. Ik moest maandag ook nog voor een document (nodig voor mijn visum bij die andere bureaucratie genaamd Immigraciones) naar de "Ciudad Universitaria", zeg maar de grootste campus van de UBA met veel vakgroepen. Het was één grote immense chaos!!!! Wat een massa's en massa's (CBC) studenten!!!!.... ongelofelijk. Ik had geluk dat mijn document meteen gemaakt kon worden, de juiste dame (met het wachtwoord om in te loggen op het systeem van Immigraciones... huh??? vroegen mijn Spaanse bondgenoot-van-het-loket en ik ons af... als de UBA kan inloggen op het systeem van Immigraciones, waarom moeten wij dan in hemelsnaam 25 pesos betalen om een document te verkrijgen dat we daarna bij hetzelfde Immigraciones moeten gaan laten zien???? kunnen we de zaken niet gewoon elektronisch afhandelen in dit digitale tijdperk?!!) was toevallig aanwezig. Anders had ik nog een keer terug gemoeten en ik ga dit oord met alle liefde mijden de rest van mijn academische loopbaan. Om weg te komen met de bus was bijna onmogelijk... Lange rijen voor alle loketten van alle lijnen, en daarna dikke lange rijen om in te stappen... Ongelofelijk dat er studenten zijn die elke dag deze martelgang moeten ondergaan.

Mijn eigen collega studenten zal ik deze week niet meer zien, het collegejaar begint in Semana Santa (de heilige week voor Pasen) meteen goed met een halve week aan vrije daqen! (2e Paasdag kent Argentinië niet, maar iedereen heeft donderdag en vrijdag vrij). Mijn colleges van donderdag en zaterdag vervallen dus direct alweer. Net als iedereen in Buenos Aires, zal ik mijn heil buiten de stad zoeken. Morgen ga ik fietsen met een vriendin en daarna 2 dagen kamperen in Tigre, de rivierdelta, op een eilandje met daarop de "Ecolodge" van een bekende van CouchSurfing. Alles lekker low-budget, de Casio heeft al genoeg centjes gekost (en blijft dit weekend nog even ongebruikt in zijn doosje zitten!!).

Iedereen een Vrolijk Pasen gewenst!!!!


***********ENGLISH VERSION*************

The new schoolyear has begun!

The cute costume is lacking (the one you can see walking on the street everywhere here, chequered short skirt, a polo shirt and knee stockings) but I feel just like a schoolgirl in her first week of school... Yesterday I bought a calculator for the first time in 20 years! A shiny brandnew Casio that will chaperon me many hours while making my "homework". I also bought pristine clean notebooks, pens, and some other small stuff a human being needs to dedicate herself to the sublime sciences... I could barely withhold myself to get some multi-coloured stickers to decorate my agenda! The tension of former times however, at the start of a new school year, was failing completely. It was about time, I figured, to start what brought me here: my study!!!

Monday at 5 the alarm rang.... had to run to catch the ten-to-six, at 6:40 hours I arrived at my faculty. That was buzzing like a beehyve already and full of activity! The first classes everybody is present of course, so it was crowded. The late comers had to drag in extra seats (the ones with a little folding table on the side). The Mathematics teacher, who is supposed to occupy our time from 7 till 10, wrote, after some general remarks about the setup of the classes and exams, some exercises on the blackboard (since nobody bought the exercise book yet), that we had to try and solve together with our neighbours. They were meant to repeat some things from secondary school, some basics that everyone should be able to knock off without a blink of the eye. Fortunately I discovered that I can still "do" Maths!! :) (although you should ask me again in a few weeks to explain the theory of logarithms and differential equations, that's a little out of my league still!). The lecture itself went quite slow, I felt we could have done 3 times as much. The break after one and a half hour was more than welcome however, the need for coffee unbearable in the mean time! Fortunately there is a kind of kiosk on the first floor of my building, with delicious coffee, of a perfect flavour and strength :) After class I ventured into the crowd in front of the publisher/copy shop and bought my first "book". Hardly anyone buys real books. Within university some copy kings have established their reign, and everyone scratches for a few pesos their literature, exercise books, summaries and elaborated answerlists together at their little shops. For Mathematics and Chemistry in Spanish, I thought it wise to cough up some pennies and I decided to buy the theory books, quite an investment of nearly 20 euro's!!

Today (Wednesday) the same drill of getting up, leaving before dawn, running to catch the bus, 40 minutes travelling, ten/fifteen minutes walking and being present before 7, for a session of Chemistry (7 till 10 AM) and "Estado y Sociedad" (Argentinian social science, from 11 AM till 1 PM). At Chemistry class I was in desperate need for a good cup of coffee already an hour before the break (thanks to salsa class on Tuesday night...). And the social science teacher turned out to be an ultracynical, tyrannical dictator-witch... that explained quite strictly her rules to her silly students and clearly stated her limits. She started asking where everyone originally came from, I was of course the most exotic example of the day and got interrogated on the spot about the Dutch educational system. Oh, ánd got complimented on my Spanish (and she even meant it! maybe she is not such a bith after all..).

The Argentinian system is not quite the same as the Dutch system. The first year that I am doing right now (called CBC, Ciclo Básico Común) is more or less an admission year, because a secondary school like "VWO", that automatically leads to university-admission, does not exist here. The CBC is the filter that separates the motivated, the talented and the die-hards (survivors of university bureaucracy) from the drop-outs. About 25% of CBC students will never start there studies. The system is quite scholastic, presence lists are kept and if you don't show up enough, you will fail your subject!! On the other hand, you pass a subject if you score an average of 6,5 on the 2 partial exams, in which case you don't have to take a final exam anymore in the exam period. So there I am, surrounded by 18-year-olds, for whom obviously some kind of correctional education has been deemed recommendable, and to whom the university does not dare to trust their own responsibility yet... I am very curious how my contacts with them will flow the coming weeks.

With my faculty in general I am more than happy! It's not very large or bulking with students, and located in a very green area of town, with cows and horses. At times a dog or cat walks freely into the lecture room and stretches itself lazily across the teacher's table (well, the cats at least) :) Quite relaxed really. Monday I also had to go to "Ciudad Universitaria" to get a document (needed for obtaining my visum at the other bureaucracy called Immigraciones), which is like the biggest campus of the UBA, with a lot of faculties. It was one unimaginable immense chaos!!!! Innumerable masses and masses of (CBC) students!!!!.... unbelievable. I was lucky to get my document the same day, the right lady (with the password to log into the Immigraciones system... huh??? my Spanish brother-in-arms-at-the-same-office-window and I wondered... if the UBA can log into the Immigraciones system, why for God's sake do we have to pay 25 pesos to obtain a document and go and show it at that same Immigraciones office???? can't we please do this electronically in this digital era?!!) happened to be present. Otherwise I would have had to return another day.. and I will be more than happy to avoid this domain the rest of my Academic carreer. To get out of there by bus was almost impossible... Long rows before the ticket counters of all bus lines, and then long thick rows to get onto any bus... Unbelievable that there are students who have to undergo this Via Dolorosa every single day...

I will not see my own fellow students anymore this week, the academic year starts in Semana Santa (the holy week before Easter) quite efficiently with half a week of holidays! (2nd Day of Easter like in Holland is not known here, but everyone is off on Thursday and Friday). My lectures of Thursday and Saturday are therefore cancelled. And I will, like every self-respecting inhabitant of Buenos Aires, seek refuge outside town. Tomorrow I will go biking with a friend and Friday I will go camping for 2 days in Tigre, the river delta, on a little island where the "Ecolodge" of a CouchSurfing friend will be our happy home. Everything lovely low-budget, the Casio already costed enough pennies (and will stay snugly and unused in it's case this weekend!!).

Wish you all a Happy Easter!!!!