Maandag 14 december zette ik voor het eerst in 3 maanden weer voet op Nederlandse bodem. Het was grijs, het vroor een paar graden, de sneeuw voor 3 dagen later werd al voorspeld, en ik vond het geweldig! Vanaf het allereerste moment genoot ik met volle teugen. Hoe prachtig is dit jaar de winter in mijn kouwe kikkerlandje?!! Precies zoals het hoort te zijn, in de donkere dagen voor Kerst. De laatste lichte dagen voor Kerst met 27/30 graden in Buenos Aires waren ook "best lekker" en ik zag zelfs nog op tegen de kou. Maar ja, ik blijf toch blijkbaar een echte noorderling - voel ik daar de eerste rillingen van een opkomend schaatskoortsje? En al die bomen en ballen begrijp ik hier ook ineens een stuk beter!! :)
Wellicht was ik ook geconditioneerd door een niet onaardig voorproefje in Patagonië. Tussen de tripjes naar Brazilië en Nederland in moest ik mijn tijd toch op aangename wijze verpozen! Het zuiden van Argentinië (en een stukje Chili) moest deze keer ontdekt, in 2,5 week wel te verstaan. Als je wel eens op een wereldkaart hebt gekeken dan heb je wellicht een idee wat een achterlijk groot land Argentinië eigenlijk is. En dat 2,5 week van Buenos Aires naar Ushuaia (al final del mundo - als je Antarctica niet meetelt) dus hard werken is! Jolanda en ik gebruikten regelmatig de gevleugelde woorden "het is net vakantie" maar dat gold dan meer het stralende weer en het schitterende uitzicht dat wij op dat moment genoten, dan het moordende tempo waarin wij het land doorkruisten!! Het zal dan ook geen wonder zijn dat we nog eens terug moeten (ja, moeten!), om bepaalde stukken wat meer eer aan te doen dan wij deze keer konden, en dingen te ondernemen die we deze keer hebben moeten laten...
De tocht voerde ons van Bariloche (bejaarden in hippe outdoor-outfits) naar El Bolson (trommelende hippies), El Chalten (stoere backpackers en trekkers), El Calafate (keurig gedresseerde toeristen), Puerto Natales, Chili (echte die-hards en nog meer stoere backpackers en trekkers) om te eindigen in Ushuaia (van alle bovengenoemde categorieën wat, aangevuld met wereldreizigers die met hun fiets/motor/paard/kameel/4WD/camper het einde van de wereld en daarmee het doel van hun reis bereikt hebben, Braziliaanse veelverdienende duikers, Antarctica-gangers, gelukzoekers uit alle windstreken, ex-gedetineerden (Ushuaia was ooit met name een gevangenis/verbanningsoord), matrozen op verlof en hier en daar een verdwaalde oorspronkelijke Ushuaiaan - maar die zijn zeldzaam!). Wij zwierven met de bus steeds wat verder naar het zuiden van Patagonië, gedeeltelijk over de beruchte Ruta 40, van het ene Nationaal Park naar het volgende gletsjergebied en bleven overal een paar dagen om één- of meerdaagse trekkings te maken en de schoonheid van het land te aanschouwen.
En het is een wonderbaarlijk land, Patagonië. Woest, verlaten, droog, eeuwig koud, geteisterd door regen, sneeuw, hagel en harde wind, maar het is er zóó mooi, zo onbeschrijfelijk indrukwekkend hartverscheurend mooi!! De meren, de bergen, de gletsjers, de steppe... de leegte die de ziel streelt met serene rust. Niet geheel onbegrijpelijk dat vele groten der aarde daar een "bescheiden lapje" grond (willen) bezitten, tot onze eigen kroonprins aan toe (al heeft hij denk ik genoeg aan de kou in Nederland en hebben hij en Máxima de meest noordelijke/warme contreien van Patagonië, Neuquén uitverkozen). Dit grootgrondbezit leidt overigens tot de nodige conflicten met de oorspronkelijke bewoners (zie de allerlaatste paragraaf in het Wikipedia artikel over Patagonië: http://en.wikipedia.org/wiki/Patagonia , genaamd "Foreign land buyers issue"), dus ik denk dat er nog genoeg sappigs in de media zal verschijnen over deze nieuwe aankoop van het prinselijk paar.
Zonder uitzondering kreeg ik in het zuiden de vraag of dat nou echt bevalt, wonen in de verschrikkelijk grote stad Buenos Aires (mijn accent verraad blijkbaar inmiddels dat ik in Argentinië woon :) - vooral de Chilenen vonden dat erg grappig! - en Buenos Aires wordt er dan al gauw bij gegokt). Tja, hoe leg je de charme van een grote stad (met haar verkeersdrukte, armoede, onveiligheid en overbevolking) uit aan iemand die dagelijks een overdosis frisse lucht inademt en zuiver water drinkt uit een kabbelend bergbeekje? Wiens buren kilometers verderop wonen achter de volgende besneeuwde bergtoppen en die niets anders kent dan ruimte en rust? Best moeilijk vond ik die vraag, ik ben tenslotte op het platteland geboren en nooit echt een stadsmens geweest. Het Amsterdamse leven maakte ik ook meer van de zijlijn dan van binnenuit mee. Dus in alle oprechtheid antwoordde ik maar dat Buenos Aires me de gelegenheid biedt te studeren wat ik wil, dat ik het daarom uithoud, dat ik in de vakanties waarschijnlijk zal "ontsnappen" naar het platteland en de natuur. Maar met het woord uithouden doe ik de stad en mezelf tekort, ik voel me er prima, het is eerder een uitdaging dan een opgave om er te wonen, een spel om onderdeel uit te maken van het geheel, een ontdekkingstocht naar de ware aard van deze metropool: waarom vindt iedereen (inclusief ikzelf) Buenos Aires zo geweldig??!
Nu het einde van het jaar nadert is het niet alleen tijd om van de winter, de Kerst, familie en vrienden in Nederland te genieten, maar ook een mooi moment voor een terugblik op het nieuwe ritmo van de afgelopen maanden. Als je over een wat langere periode kijkt blijk je altijd meer bereikt te hebben dan je dacht, is mijn ervaring. En ik kan eigenlijk slechts constateren dat tot nu toe alles perfect volgens plan loopt! Ik heb een leventje in Buenos Aires opgebouwd, een mooi huis gevonden met gezellige huisgenoten, leuke (zéér leuke! - lang leve de tangoles :)) mensen leren kennen, veel gereisd, mijn inschrijving aan de universiteit rond....
Wat dat laatste betreft was het een zeer gelukkige (doch toevallige!!) greep om precies op die 14e december in Nederland aan te komen. Een dag later sloot namelijk de procedure van de regeling voor buitenlandse studenten waar ik gebruik van wilde maken!! en waarvoor ik persé in Nederland moest zijn, om me via de Argentijnse ambassade in te schrijven. Maar dat wist ik nog niet, toen ik in juni mijn ticket boekte (en de Argentijnse ambassade aan wie ik het destijds met voorbedachte rade vroeg ook niet!!). Vanaf Schiphol ging ik maandagmiddag dus linea recta naar Den Haag, alwaar ik mij voor 17 uur bij de cultureel attaché diende te vervoegen. De enige vertraging die dag was met tram 10 op Den Haag CS, de rest (Air France & NS: merci & bedankt!!) was gelukkig keurig op tijd en ik stond (in reisoutfit en met m'n hele hebben & houwen) iets na vieren op de stoep bij de ambassade. Na een kennismakingsgesprek en wat kopieerwerk (al die diploma's en cijferlijsten die ik al maanden geleden had laten legaliseren en in Buenos Aires had laten vertalen) moest ik wat handtekeningen zetten en zo, jongens en meisjes, werd mijn lot bezegeld voor 2010 (en de eerstvolgende jaren): student Diergeneeskunde aan de UBA!!
Vandaar dat geen kou of sneeuw mij kan deren... Mijn doel voor dit jaar is bereikt! Ik wens iedereen een vrolijke, gezellige Kerst en een prachtig en succesvol Nieuwjaar, mogen al onze dromen uitkomen!!!
***********ENGLISH VERSION************
Monday December 14th I landed for the first time in 3 months on Dutch ground again. It was grey, the temperature was a few degrees below zero, the snowfall for 3 days later had already been predicted, and I loved it! From the very first moment I was enjoying it thoroughly. How wonderful is this year's winter in the low lands?!! Exactly as it is supposed to be, in the dark days before Christmas. The last couple of light days before Christmas, with 27/30 degrees Celsius in Buenos Aires were "not too bad" either and I even feared the cold a little. But well, I guess I am a real northerling after all - might I be sensing the first shivers of an upcoming skating-fever? And all those trees and decorations, somehow they started making sense as well!! :)
Maybe I was pre-conditioned a bit by a not-too-unpleasant pretaste in Patagonia. In between my trips to Brazil and the Netherlands I did have to pass time in an agreeable manner of course! The south of Argentina (and a little part of Chile) was going to be discovered this time, in no less than 2,5 weeks. If you have ever looked at a world map, you might have a slight idea of how insanely large a country Argentina is. And how tough a job 2,5 week from Buenos Aires to Ushuaia (al final del mundo - not counting Antarctica)! Jolanda and I regularly used the wicked words "it almost feels like holiday!" but that would then apply more to the glorious weather or the brilliant view that we enjoyed at that moment, than the killing rapidity with which we crossed the country!! It will not be a complete surprise then, that we must (yes, must!) return some day, to pay more honour than we could this time, to some parts of this land, and to undertake all the things we could not do yet...
The journey led us from Bariloche (elderly people in hip outdoor-outfits) to El Bolson (drumming hippies), El Chalten (tough backpackers and hikers), El Calafate (neatly trained tourists), Puerto Natales, Chile (real die-hards and more tough backpackers and hikers) to end in Ushuaia (with people of all of the above mentioned categories, replenished with world travellers that reached the end of the world and therefore the end of their trip on bike/motor/horse/camel/4WD/camper, Brazilian big-bucks-earning divers, Antarctica-tourists, fortune-hunters from all corners of the world, ex-prisoners (once upon a time, Ushuaia was mainly a prison/place of exile), sailors on leave and the odd original Ushuaian - but these are very rare!). We wandered by bus further and further south, partly on the notorious Ruta 40, from one National Park to the next glacier-area and stayed a few days in every place we landed, to make trekkings of one or several days and to behold the beauty of the land.
And a marvellous land it is, Patagonia. Fierce, abandoned, dry, eternally cold, harassed by rain, snow, hail and the strongest of winds, but it is soo enchanting, so unutterably overwhelmingly solemnly delightfully enchanting!! The lakes, the mountains, the glaciers, the savannah... the serene emptiness that caresses the soul. Not completely incomprehensible that the rich & mighty of this planet (want to) own a "modest little" piece of land there, including our own heir to the throne (although I think the cold in Holland is sufficient for them so Willem Alexander and Máxima prefer the most northern/warm part of Patagonia, Neuquén). This landlordism does lead by the way to some conflicts with the original inhabitants (see the last paragraph in the Wikipedia article on Patagonia: http://en.wikipedia.org/wiki/Patagonia , named "Foreign land buyers issue"), so I expect some more juicy details soon in the media regarding this newest land deal of our royal couple!
Without exception I got the question down south if I really do enjoy living in the awfully big city Buenos Aires (apparently my accent these days is betraying me and people can hear I live here :) - especially the Chileans thought it was very funny! - and Buenos Aires is then an easy next guess). Well, how to explain the charm of a big city (with her crazy traffic, poverty, unsafety and overpopulation) to someone who is breathing a daily overdose of fresh air and drinks pristine pure water from a rippling mountain stream? Whose neighbours live miles and miles further behind the next snow-capped mountains and who is surrounded by space and silence? Quite a difficult question for me, as I was born on a farm myself and never really became a city-dweller. Even the Amsterdam hustle and bustle I always witnessed more from the side-line, never becoming completely part of it. So in all honesty I replied that Buenos Aires offers me the opportunity to study what I want, that I therefore endure living there, that I will most likely "escape" to the countryside and nature during my holidays. But the word endure is way too unappreciative, because I feel very good in the city, it is more a challenge than an assignment to live there, a game to become part of it, a discovery into the real nature of this metropole: why does everyone (including me) love Buenos Aires??!
Now that the end of the year draws nigh, it is not only the time to enjoy wintertime, Christmas, family and friends at home, but also an excellent moment for a retrospective view on the new ritmo. Looking back over a longer period one always turns out to have achieved more than perceived, is my experience. And I can actually only draw the conclusion that so far everything is going perfectly as planned! I have built myself a new life in Buenos Aires, found a beautiful home and nice home mates to share it with, met nice (véry nice! - hurray for tango class :)) people, travelled a lot, have got my registration for university....
For this last achievement a most lucky (albeit highly coincidental!) intervention was my chosen arrival date of exactly that December 14th. A day later the procedure of the foreign students arrangement that I wanted to use, expired!! It required my presence in the Netherlands because the registration needs to be done by the Argentinean embassy in your country of residence. But I had no idea of that date when I booked my flight in June (neither did the Argentinean embassy back then, when I inquired as part of my profound preparations!!). So from Schiphol I went straight to The Hague last Monday afternoon, where I ought to be present at the cultural attaché's desk before 17 hours. The only delay that day was tram 10 on The Hague Central Station. The others (Air France & NS: merci & thanks!!) were all punctually on time fortunately and I was ringing the embassy's doorbell (in travelling outfit and with my complete belongings) a little after four o'clock. After our acquaintance and a lot of copying (all the diploma's and grade lists that I already legalized months ago and took to Buenos Aires for translation) I had to sign some documents and that's, ladies and gentlemen, how my fate for 2010 (and some years to come) got sealed: student of Veterinary Medicine at the UBA!!
So that's why no cold or snow can harm me... My goal for this year has been reached! I wish everyone a merry Christmas and a magnificent and successful New Year, may all our dreams come true!!!
