Brood en spelen

Donderdagochtend, 7 uur. Ik kom de collegezaal binnen en krijg het gevoel dat ik veel te vroeg ben vandaag. Ehm.. heb ik me vergist in de dag? slechts gedroomd dat de wekker ging? wordt er gestaakt? of is de tijd verzet? Bij de kiosk waar ik m'n gebruikelijke ochtendshotje koffie haal wordt al gauw duidelijk wat er aan de hand is, de draagbare TV staat in voetbal-opstelling. Tuurlijk! hoe kon ik dat vergeten.. Argentinië speelt haar 2e wedstrijd in de mundial. Vandaar. Geen kip op straat, slechts een handjevol studenten in de collegezaal, lege gangen, het land ligt plat. Als ik terug naar huis ga moet het 4e doelpunt nog vallen. Het land houdt 90 minuten haar adem in, de stilte is onwerkelijk, de zondagsrust in een streng gereformeerde plattelandsgemeente in de bible-belt is er niets bij! Totdat er weer een doelpunt valt en er uit duizenden onzichtbare kelen een oorverdovend gejuich en gebrul opstijgt.

Nou ben ik een echte cultuursnob en haal ik mijn neus een beetje op voor dat gevoetbal van het gewone volk. Nee, deze dame deed zichzelf even een cultuurweekje cadeau afgelopen week. Tussen de deelexamens door (eind juni beginnen ze weer!) lekker weg in eigen stad. Met elke avond wat leuks op de planning (of zelfs 2 of 3 activiteiten), verschillende bands, een klassiek concert in een museum, Palermo gallery night, Europese cinema, verhalenvertellers, gezongen tango, een foto-expositie van een vriendin van mijn vorige huis, noem maar op! Ik ontdek hoe langer hoe meer mooie plekken in de stad en vooral ook, hoe groot het aanbod is qua cultuur en creativiteit. Op zich wist ik dat natuurlijk al sinds ik in 2008 hier aan de hand van een circusclown mijn eerste stappen zette in de Argentijnse culturele wereld, maar ik ontdek het telkens weer, blijf me verbazen en vooral ook voornemen om de tijd die ik hier heb optimaal te benutten, alles in me op te zuigen en volop te genieten van al het moois! Na een dag hard studeren is het brein toe aan een prikkeling van de zintuigen, wat sociale interactie en ook niet onbelangrijk: lekker eten en drinken! Wat een geluk dat dit alles in zo ruime mate en met zoveel creativiteit en liefde voor de kunst geboden wordt. De sport is om het financieel gezien niet uit de hand te laten lopen. Ik heb even zitten rekenen en kwam erachter dat de hele zintuigstrelende overdosis van vorige week (inclusief de heerlijkste hapjes en drankjes) me 110 pesos van mijn studentenbudget gekost heeft, net geen 23 euro.



Geen geld toch? en toch duurder dan ooit, want ze kosten nogal wat de laatste tijd, de pesos!! Sinds "Griekenland-gate" en de wegzakkende euro viel de koers steeds ongunstiger uit. Inmiddels zijn de grafieken weer dalende, maar ik betaal nog steeds zo'n 12,5% meer voor mijn pesootjes dan bijvoorbeeld in november. Ik blijk ineens afhankelijker dan ooit van de wereldeconomie!! Alstublieft heren en dames van de Europese en Amerikaanse banken, van de financiële en politieke machten, doet u uw uiterste best om de euro in bedwang te houden zodat het tekort op uw en mijn begroting niet nog verder oploopt!! Op meer micro-economisch niveau heb ik nog een ander probleem: kleingeld, monedas. Niemand heeft het, en iedereen liegt erover, want de muntjes die je hebt, moet je bewaren voor de bus (daar betaal je alleen met gepast muntgeld namelijk, aan een genadeloze automaat die geen briefjes slikt). Dus om te voorkomen dat ik 's ochtends om 6 uur zonder geld kom te staan en niet naar college kan, lieg ik vrolijk mee bij de bakker en de supermarkt. "Nee sorry, ik heb geen enkel kleingeld". Het komt dus steeds vaker voor dat me in winkels een klein verschil kwijtgescholden wordt, omdat er gewoon geen wisselgeld is. Onlangs ben ik zelfs voor het eerst van mijn leven naar de bank geweest en heb ik in de rij gestaan om muntgeld te krijgen! Het schijnt dat de busmaatschappijen het door hen verzamelde wisselgeld met winst terug verkopen aan de banken.... Het moet toch niet gekker worden.

Hoewel... Het is inmiddels herfst, bijna winter. Het is wat kouder aan het worden. Overdag temparaturen van 10-15 graden, 's nachts zo'n 2-10 graden. Vaak een zonnetje overdag, eigenlijk best aangenaam. Maar de gemiddelde Argentijn heeft het al flink koud. Klaagt er graag over. En trekt een lekkere warme jas aan. Groot gelijk, waarom zou een mens kou lijden nietwaar. Maar wat de gemiddelde Argentijn ook doet, is z'n hond een jas aantrekken!!! Grrrrrr... ik zie overal die arme beesten, in het gunstigste geval geschoren (en dus een jasje nodig) of slechts in een parmantig wit-blauw gestreept gevalletje (het is voetbaltijd tenslotte). Maar vaak waag ik echt aan het gezonde verstand van de hondenbezitter te twijfelen, moet ik me inhouden om geen opmerking te maken en schudt ik maar een beetje mijn hoofd. Wat moet een grote langharige hond in godesnaam met een extra fleece, of een wollen dekje?? Als het niet eens vriest?!? Weet de gemiddelde Argentijnse hondenbezitter dan niet hoe een vacht werkt? dat als het baasje het koud heeft dit niet automatisch betekent dat zijn trouwe viervoeter dat ook zo voelt?




Ik denk dat men graag laat zien hoe goed men wel niet voor het dier zorgt. Want een hond is status, een hond is mode, een hond is een statement. Wie een hond heeft, heeft geld. Wie geld heeft, heeft werk. Wie werk heeft, heeft geen tijd, maar een hondenuitlaatservice. Tegenstrijdigheid alom dus (typisch Argentijns op één of andere manier). Hoe duurder de wijk, hoe meer hondenuitlaters je ziet. Ik heb enorme bewondering voor ze, en kijk graag toe hoe ze hun groep in bedwang houden. In het park laten ze vaak de honden los, wonderbaarlijk eigenlijk dat elke hondenuitlater dan toch weer met z'n eigen roedeltje heelhuids terug komt, eens vragen hoe ze dat doen! Baasjelief kan in deze stad overal terecht in schattige winkeltjes met de prachtigste hondenkleertjes en accesoires (2 straten verderop in mijn wijk is een winkel genaamd "Glam Pet Shop", met een hondenbankje van zacht paars fluweel in Louis XIV stijl in de etalage hahahahahahha!!). Behalve in het donkere zuiden van de stad uiteraard, waar een mens met gezin en al een maand moet rondkomen van de waarde van een gemiddeld hondenjasje... (en bijpassende laarsjes.....).




Gekkigheid genoeg dus. Maradona = God en als er gevoetbald wordt overval je gewoon een school want de politie zit aan de buis gekluisterd. Ach ja, voetbal... best leuk als er om de wereldtitel gestreden wordt. En OK, morgen ga ik ook om 8:30 uur naar de Nederlandse kroeg om Nederland-Japan te kijken. Eigenlijk heb ik op zaterdag college om 7 uur, maar ik spijbel voor een keertje :) Mijn cijfers voor de eerste examens waren zo goed, dat kan wel een keer. En niet eens om het voetbal eigenlijk, maar om naar een polowedstrijd te gaan, in Pilar (zo'n 54 km ten noorden van Buenos AIres). Nog nooit gedaan, normaal gesproken heel duur en voor een arme student onbetaalbaar. Maar we zijn uitgenodigd (via een bekende van Couch Surfing). Met champagne en sushi en zo, very VIP :)) Een unieke gelegenheid en spijbelen dus maar! Met tijd voor het Nederlandse voetbalontbijt op de koop toe. Een dubbele dosis brood en spelen voor mij morgen, wat wil een mens nog meer!!?!





*********ENGLISH VERSION******************

Bread and circuses

Thursday morning, 7 o' clock. I enter the lecture room and get the feeling that I arrived quite early today. Ehm.. is this another day? did I merely dream that the alarm was ringing? are the teachers on strike today? did someone change the time? At the kiosk where I go to get the usual morningshot of coffee things turn evident immediately, the portable TV is set up in football-position. Of course! how could I forget.. Argentina is playing her 2nd game in the mundial. That's why. Not a soul on the streets, just a handful of students in the lecture room, empty hallways, the country switched off. When I go home the 4th goal still has to be scored. The country is holding it's breath, the silence is surreal, sunday-rest in a strictly Calvinistic rural municipality in the Dutch bible-belt is nothing compared to this! Until the next goal is scored and an immense cheering and roaring rises from thousands and thousands of invisible throats.

As I am quite the culturesnob I turn up my nose a bit for that footballery of the common people. No, this lady granted herself a little culture week last week. Enjoying my city a little more than usual in between partial exams (end of June they start again). With something nice planned every night (or even 2 or 3 activities), a few bands, a classical concert in a museum, Palermo gallery night, European cinema, narrators, live sung tango, a foto-exhibition of a friend of my former home, you name it! I am discovering more and more lovely places in town and, especially, how enormous the cultural and creative offer is. Of course I already knew this since my first footsteps in the Argentinian cultural world at the hand of a circusclown in 2008, but I keep rediscovering it all the time, keep being surprised and especially keep intending to optimally make use of my time here, to absorb and to enjoy all
the beautiful things at the utmost! After a day of severe studying the brain is ready for a little spurring of the senses, some social interaction and not unimportant: delicious food and drink! What bliss that all of this is offered in such abundance, displaying ceaseless creativity and love for the arts. The challenge for me is to keep things under financial control. I have been calculating a bit and found out that last week's sense-caressing overdose (including exquisite bites and bubbles) cost 110 pesos of my student budget, just about 23 euros.





That's no money, right? and still more costly than ever, because they are kind of expensive lately, them pesos!! Since "Greece-gate" and the plummeting euro, the exchange rate kept showing more unfavourable values every day. In the mean time, the graphics are decreasing again, but I still pay some 12,5% more for my pesos than in November for example. I turn out to be more dependant on global economy than ever!! Please, ladies and gentlemen of the European and American banks, of the financial and political powers, please do the utmost to keep our euro under control in order to keep the deficit on your and my budget from growing any further!! On a more micro-economic scale I have yet another problem to face: change, monedas. Nobody has it, and everybody is lying about it, because the coins that you have, should be kept for the bus (where you can only pay with coins, to merciless machines that don't swallow bills). In order to prevent missing lectures because I am without change at 6 o' clock in the morning, I happily lie along with the rest at the baker's and the supermarket. "No, truly sorry, I don't have any change". It happens to me more and more that prices are rounded off and I get my groceries a little bit cheaper, because there simply isn't any change. Recently I even went - for the first time in my life - to a bank to stand in line for coins! It seems that the bus companies sell their heaps of change back to the banks on a profit.... Craziness.




But there is more.... It's autumn now, turning winter. It's getting a bit colder. During the day temparatures around 10-15 degrees, at night some 2-10 degrees (Celsius). Frequently sunshine and blue skies, very agreeable actually. But
the average Argentino is already freezing. Loves to complain about it. And puts on a nice warm coat. Righteously, why would one suffer of miserable cold. But the thing that the average Argentino also does, is putting a coat on his dog!!! Grrrrrr... I see these poor animals everywhere, at the best shoven (and therefore needing a little coat) or just dressed in a perky white-and-blue-striped doggy-shirt (these are football days after all). But many a time I dare to doubt the common sense of the dog owner, restricting myself not to make a remark and just shaking my head a bit over so much stupidity. What for heaven's sake would a large long-haired dog need an extra fleece, or a woolen blanket for?? If it's not even freezing? Is the average Argentinean dog owner unaware of the effect of a fur? that if he feels cold, it doesn't automatically mean that his loyal four-footer is feeling the same?

Most likely they just love to show how good care they take of their animal. Because a dog is status, a dog is fashion, a dog is a statement. He who owns a dog, owns money. Who owns money, has a job. Who has a job, has no time, but a dog-walking-service. Contradiction on all sides (typically Argentian in a way). The more expensive the district, the more dog-walkers you see on the street. I admire them a lot, and love watching how they manage their troupes. In the parks they often let the dogs run around freely, it's a sheer miracle that every dog-walker returns home with his own flock unharmed, I should ask some day how they do that! Daddy-dear has the opportunity everywhere in town to find the most adorable shops with the cutest doggy outfits and accessories (2 streets away from my house there is one called "Glam Pet Shop", with a soft purple velvet dog-seat in Louis XIV style in their display window hahahahahahha!!). With exception of course on the dark south side of town, where a whole family has to make ends meet for at least one month on the money that another one spends on a single dog coat... (with matching little boots.....).

Craziness enough. Maradona = God and if there is a football match you simply plan a robbery on a school because the police is also glued to the tube. Oh yes, football... not too horrible to watch when they are battling for the world title. So OK, tomorrow I will also get myself to the Dutch pub at 8:30 hours to see "The Netherlands-Japan". Actually I do have lectures on Saturdays at 7 o'clock, but I will play truant for once :) My grades for the first exams were excellent, so there will be no harm done. And not even really for the football match it is, but to go see a polo match, in Pilar (about 54 km from Buenos Aires). Never done that before, normally it is quite too expensive for a poor student. But we have been invited (via a Couch Surfing friend). With champagne and sushi etcetera, very VIP :)) A unique opportunity so playing truant it is! With time for a Dutch football-breakfast into the bargain. A double bread and circuses for me tomorrow, what more could one wish for!!?!