You got to have a clear pee. Grappig hoe bepaalde zinnetjes voor "eeuwig" in je geheugen gegrift blijven. Deze is van '93, een kanotocht up north in Ontario, Canada, French River Provincial Park. Met de stagebegeleider van een jaarclubgenootje die net als ik in Guelph haar stage deed, zijn vriendin en nog een ander stel gingen we een weekendje kanoën. Veel geleerd van deze doorgewinterde outdoortypes. Hoe je genoeg energie maar niet teveel gewicht meeneemt voor 3 à 4 dagen "in the wild", hoe je al dat lekkers en daarmee je eigen hachje beschermt tegen opdringerige beren, en hoe je in de gaten kunt houden dat je genoeg drinkt. Een helder plasje dus, even spieken als je ergens achter een struik hurkt.
In extreme omstandigheden moet ik er altijd weer aan terugdenken. Vandaag was zo'n dag, met een maximum van 34,4ºC om 14:00 uur, luchtvochtigheid van 93% (!!) en een gevoelstemperatuur van maar liefst 43,2ºC. Zo'n dag dat je eigenlijk gezellig bij de airco wilt kruipen, in plaats van aankleden, tandenpoetsen en in de metro gekookt worden. Fijne dag om 2 Brazilianen op sleeptouw te nemen. Die fietsen zo lekker langzaam (en geven geen fooi)... Bij de gebruikelijke stop in La Boca, waar de toeristen 30 minuten zichzelf mogen vermaken en wij gidsen aan de koffie, croissantjes en empanadas gaan, kwam op het toilet dat zinnetje bij me op. Het was tegen twaalven, ik had al bijna 2,5 liter water op. Ik keek even achter me voor ik doortrok. Alles in orde. De middagtour met 11 Nederlanders (die ook nooit een fooi geven!) werd afgebeld, men ging liever zwemmen. Daar kon ik me iets bij voorstellen... Na de lunch had ik 3,5 liter water op.
Inmiddels heeft het geregend, de temperatuur is tot 24ºC gedaald. De luchtvochtigheid helaas niet en ik voel nog nauwelijks verschil. Op m'n armen en benen parelen kleine zweetdruppeltjes, alsof ik een bedauwd grasveldje ben. Nee, dat klinkt veel te heerlijk koel. Eerder een gieter met lauw water, wat erin gaat komt er via mijn poriën zo weer uit.
Vorige week had ik 3 Finnen mee op de fiets, erg aardige mensen, goeie fietsers ook. Voor 't eerst dat ik gezamenlijk met mijn passagiers koffie dronk. Finnen hebben vooral verstand van kou. Met meer dan 6 maanden sneeuw per jaar zijn meerdere werkwoorden en zelfstandige naamwoorden om het begrip "sneeuw(en)" uit te drukken wel handig in de communicatie. Ik begin zo langzamerhand verschillende soorten hitte te onderscheiden. Met subtiele variaties van dag tot dag, die ik wel voel maar waarvoor het vocabulaire me vooralsnog ontbreekt. Meerdere werkwoorden voor het begrip "zweten" zou een goed begin zijn.
De klamme hitte gaat voorlopig nog aanhouden. Via kranten en TV wordt ons aangeraden vooral veel te drinken (check!), ons luchtig te kleden (check!), niet teveel inspanning te leveren (oei) en uit de zon te blijven (oeiii). Dat wordt lastig. Ik fiets maar gewoon vrolijk verder. Factor 50 en "a clear pee", dat is mijn strategie.
Meer fietsavonturen (en een kritische noot) op mijn La Ruta blog. En er zijn steeds meer fietsen en fietspaden in Buenos Aires. Zelfs één tot aan mijn huis sinds kort! lees artikel .
dinsdag 25 januari 2011
zaterdag 1 januari 2011
2011
Na een uiterst veelbewogen 2010 vraag ik me af wat 2011 voor moois in petto heeft. Wordt het weer zo'n razende achtbaan met een hausse aan nieuwe ervaringen, interessante ontmoetingen en heftige emoties, of kan dit krakend verse jaar slechts bleekjes afsteken bij zijn kleurrijke voorganger? Ik laat het allemaal maar gewoon gebeuren en ga er eens goed voor zitten. Maar niet langer aan onze te hoge tafel en krakkemikkige stoel. Nu er naast het schrijven van blogs en La Cadena columns nog een vertaalbaan en een theateropdracht bijkomen, kan ik het me niet veroorloven door te werken met kramp in mijn schouders en pijn in mijn polsen. Er moet een ergonomisch verantwoorde werkplek komen, en snel een beetje!
Mijn eerste en enige, goede en ook goed uitvoerbare voornemen (altijd handig met goede voornemens) is daarom het kopen van een fijn bureau en dito stoel. Zodat het in ieder geval een gezond schrijfjaar wordt. En daarmee ook een gezond financieel jaar, want het vertaalwerk zou wel eens mijn studiefinanciering kunnen worden, mijn basisbeurs waarmee ik zorgeloos kan blijven studeren. En in Buenos Aires wonen, tango dansen, mijn nieuwe ritme beleven, wat reizen wellicht. Kortom: inspiratie blijven opdoen in een zo groots en meeslepend mogelijk leven. Prachtig symbool voor het nieuwe jaar eigenlijk, een nieuw bureau. Meer dan dit ene simpele strategische voornemen heeft mijn 2011 niet nodig. Nou goed, op wat frivoliteiten na dan. Een nieuwe jurk voor de volgende jaarwisseling zal er toch wel inzitten in 2011. En eindelijk echte tangoschoenen...
*****ENGLISH VERSION**************
After an extremely eventful 2010, I wonder what beautiful things 2011 has in store. Will it be another roaring roller coaster full of new experiences, interesting encounters and intense emotions, or could this crisply fresh new year look nothing but pale in contrast with its colorful predecessor? I will strap myself up for the ride and let it all happen. But not while seated at our too high table and rickety chair. Now that besides writing blogs and La Cadena columns, a translation job and a theater assignment will be needing my attention, I can not afford any longer to work with cramps in my shoulders and pain in my wrists. An ergonomically sound work place should be arranged, and soon!
My first, only and feasible New Year's resolution (always helpful, feasibility of one's New Year's resolutions) is therefore to buy a nice desk and ditto chair. So at least it will be a healthy writing year. And at the same time a healthy financial year, because the translation job could very well become my financial student support, my basic grant to continue studying carelessly. Continue to live in Buenos Aires, dance tango, experience my new rhythm, maybe even travel a bit. In short, continue to gather inspiration while living as grand and compelling as possible. Beautiful symbol for the new year actually, a new desk. My 2011 doesn't need more than this one simple strategic New Year's resolution. Well, maybe some frivolities. A new dress for next New Year's Eve should definitely be possible in 2011. And finally a pair of real tango shoes...
Mijn eerste en enige, goede en ook goed uitvoerbare voornemen (altijd handig met goede voornemens) is daarom het kopen van een fijn bureau en dito stoel. Zodat het in ieder geval een gezond schrijfjaar wordt. En daarmee ook een gezond financieel jaar, want het vertaalwerk zou wel eens mijn studiefinanciering kunnen worden, mijn basisbeurs waarmee ik zorgeloos kan blijven studeren. En in Buenos Aires wonen, tango dansen, mijn nieuwe ritme beleven, wat reizen wellicht. Kortom: inspiratie blijven opdoen in een zo groots en meeslepend mogelijk leven. Prachtig symbool voor het nieuwe jaar eigenlijk, een nieuw bureau. Meer dan dit ene simpele strategische voornemen heeft mijn 2011 niet nodig. Nou goed, op wat frivoliteiten na dan. Een nieuwe jurk voor de volgende jaarwisseling zal er toch wel inzitten in 2011. En eindelijk echte tangoschoenen...
*****ENGLISH VERSION**************
After an extremely eventful 2010, I wonder what beautiful things 2011 has in store. Will it be another roaring roller coaster full of new experiences, interesting encounters and intense emotions, or could this crisply fresh new year look nothing but pale in contrast with its colorful predecessor? I will strap myself up for the ride and let it all happen. But not while seated at our too high table and rickety chair. Now that besides writing blogs and La Cadena columns, a translation job and a theater assignment will be needing my attention, I can not afford any longer to work with cramps in my shoulders and pain in my wrists. An ergonomically sound work place should be arranged, and soon!
My first, only and feasible New Year's resolution (always helpful, feasibility of one's New Year's resolutions) is therefore to buy a nice desk and ditto chair. So at least it will be a healthy writing year. And at the same time a healthy financial year, because the translation job could very well become my financial student support, my basic grant to continue studying carelessly. Continue to live in Buenos Aires, dance tango, experience my new rhythm, maybe even travel a bit. In short, continue to gather inspiration while living as grand and compelling as possible. Beautiful symbol for the new year actually, a new desk. My 2011 doesn't need more than this one simple strategic New Year's resolution. Well, maybe some frivolities. A new dress for next New Year's Eve should definitely be possible in 2011. And finally a pair of real tango shoes...
Abonneren op:
Posts (Atom)
