Ik kon me prima redden met mijn steenkolen-Portugees, dat met de dag beter wordt als ik me tussen de Brasileros begeef. Leuk al die complimentjes! :) Het grootste deel van de tijd waren we echter met z'n vieren op stap (de jarige job die al 12 jaar in Brasil woont en 2 van zijn vrienden) en natuurlijk gewoon in het plat Hollands aan het ouwehoeren. Best lekker voor een weekje! Gelukkig was ik m'n Spaans nét niet helemaal vergeten, vanochtend om een uur of 8 moest ik namelijk de cultureel attaché van de Argentijnse ambassade in Den Haag te woord staan. Hij bleef gewoon Spaans terugpraten en ging niet over op Engels of (zijn ongetwijfeld onberispelijke) diplomaten-Nederlands, dus ik ga ervan uit dat ik voor de taalproef inmiddels geslaagd ben :). We babbelden lekker weg in ieder geval. En we waren snel klaar, ik had hele verhandelingen verwacht over het standpunt van Buitenlandse Zaken (ik had onlangs een heel "interessant" gesprekje met een dame van dit Ministerie in Argentinië - gelukkig was op een gegeven moment mijn beltegoed op....) dat ik, vanwege mijn aanwezigheid hier, geen gebruik meer mag maken van de regeling voor buitenlandse studenten. Hoezo, ik ben toch nog steeds een rasechte Nederlandse (de laatste keer dat ik keek in ieder geval!)??? Gelukkig heeft de ambassade nu in de peiling hoe het werkt, ik moet wat vragen beantwoorden en wat zaken opsturen (mag allemaal via email), zodat (hèhè, eindelijk!!!) de procedure gestart kan worden voor mijn inschrijving bij de universiteit. Het enige lastige is, dat ik een bepaald formulier persoonlijk moet ondertekenen. Ik ben zelf half december pas weer in Nederland en dat is te laat, dus nu moeten we iets zien te regelen voor een eerder tijdstip. Ze moeten de diplomatieke postkoets maar inzetten, ik krijg wel bezoek uit Nederland vanaf maandag, maar in het weekend is het lastig documenten scoren bij een ambassade en dus gaat die vlieger niet op.... Nou goed, er valt vast wel een mouw aan te passen, ik heb veel geduld moeten oefenen maar vanaf vandaag gebeurt er tenminste officieel iets!!
Daar moet natuurlijk op gedronken worden, dus het komt mooi uit dat er vanavond in huis groots gefeest wordt, met live muziek en alles erop en eraan! Een huisgenootje is jarig geweest. In de woonkamer en de keuken wordt al hard gewerkt om alles schoon te maken en leeg te halen. Moet ik toch nog even de deur uit om een kado te halen! Gelukkig lijkt de regen zich tot een buitje te beperken.
Het eighties (2 x 40 jaar) verjaardags"feestje" van Gerwin en Fernando in Cunha/Brasil was nog weer andere koek. Groots opgezet, een prachtige locatie buiten het dorp (met uitzicht op de groene heuvels, palmbomen, paarden in de tuin, een lounch-veranda met hangmatten en zitjes, een grote dansvloer, 2 DJ's, heel veel hapjes (met gezellige 80's vlaggetjes, jeweetwel, ik heb er die avond geloof ik een paar honderd in blokjes kaas en worst gestoken! :)) en nog veel meer drank, en natuurlijk zeer zorgvuldig geselecteerde genodigden. Daar wordt in die contreien nog lang over nagepraat, zo'n feest! Ik heb me vooral op de dansvloer begeven uiteraard, even de samba en wat nieuwe danspartners aan mijn nieuwe ritmo toegevoegd. Ik had in BsAs een leuk 80's outfitje bij elkaar gescharreld, inclusief beenwarmers en synthetische schoudervulling-blouse, dus dat was extra zweten op de dansvloer!
De volgende ochtend vertrokken we naar het buitenhuis van Gerwin en Fernando, even de kater wegwerken met een heerlijke BBQ/lunch. Met een riviertje/watervalletje aan de ene zijde en een enorme moestuin aan de andere, groene heuvels rondom, exotische bloemen, planten, vogels en vlinders, ver weg van de bewoonde wereld (geen internet of telefoonbereik), waan je je er in het paradijs!! Lekker zwemmen en wegdromen bij het water, wandelen in de omgeving en genieten van het goede leven! Helaas kwam ook daar de regen roet in het eten gooien, de weg wordt heel slecht als het langdurig regent, dus we besloten naar Cunha terug te keren en de volgende dag vanaf daar naar Paraty te rijden, aan de kust.
In dat prachtige stadje was ik al 2 keer eerder, maar deze keer werd het wel heel bijzonder, toen we 's avonds onverwacht deel werden van het wereldnieuws!! In 3 staten in Brazilië (Rio, Sao Paulo en Minais Gerais) viel namelijk de stroom uit voor zo'n 6 uur (door een probleem met een krachtcentrale bij Paraguay, bleek later). Ik dacht nog even dat het mijn schuld was... in het Cubaanse restaurant waar we aten, ging ik namelijk precies op dat moment naar de wc, knipte het licht aan, dat weer uit ging, en aan, en uit.... en toen helemaal niet meer aan ging!! Ik dacht dat ik kortsluiting veroorzaakt had! Ik liep terug naar onze tafel en de obers begonnen overal kaarsen in mooie lantaarntjes neer te zetten. We begrepen al snel dat de hele stad in duister gehuld was, en ik dus niet echt de schuldige kon zijn, maar de grappen dat ik ín de wc had moeten plassen en niet tegen het lichtknopje, waren uiteraard rap gemaakt door mijn bijdehante reisgenoten :) In het restaurant kwam vervolgens iemand gezellig piano spelen en we hadden een zeer sfeervolle avond. Arme drommels die op het moment van de stroomstoring ergens in een metro in Rio of Sao Paulo gezeten hebben!
De laatste avond in Paraty nog even flink aan de samba gegaan (de anderen gingen zoals elke dag weer aan de caipirinha's, maar ik kan niet zoveel sterke drank verdragen dus ik hield het maar bij mijn eigen "verslaving"). Dat werd ten zeerste gewaardeerd door de plaatselijke danskoning :) (die later ook de plaatselijke drugsbaron bleek te zijn, toen hij Gerwin van wat joints wilde voorzien) en nog wat andere heren Brasileros en Argentinos. Als ik niet zo ontzettend blank was, had ik makkelijk voor een Braziliaanse door kunnen gaan, werd me verzekerd :) dus met het ritmo zit het wel goed! Pas toen we met z'n allen naar huis strompelden merkte ik dat het iets teveel ritmo van het goede was geweest en m'n linkervoet eigenlijk flink zeer deed. Eén of ander eng groot insect heeft me geprikt, m'n linkerenkel was (en is nog steeds) rood en warm en dik, en die overdosis samba maakte het er niet beter op. Gelukkig doet het nu niet zo erg zeer meer, maar ik heb even genoeg van alle muggen en andere prikbeesten, en heb gisternacht hier thuis mooi m'n klamboe opgehangen. Mij krijgen ze niet meer!
Dit weekend wordt het een beetje aanrommelen in huis en voorbereidingen treffen voor Patagonië, maandag komt Jolanda al!! Hopelijk is het regelwerk met het document dat getekend moet worden snel rond en kan ik met een gerust hart op reis. Tot zover alles nog strak volgens plan, ik had al gedacht dat zo rond half november de eerste universiteitszaakjes geregeld zouden kunnen zijn. Heerlijk hoor, alle zon en strand en samba, tango, Patagonië-plannen en vrije tijd, maar als het puntje bij het paaltje komt gaan uiteraard de zaken voor het reisje!
************ENGLISH VERSION***************************************
Business before (p)leisure
Just freshly tanned back from tropical (and therefore warm and moist) Brazil, where birthdays had to be celebrated, caipirinha's drunk, beaches visited and samba's danced, I feel more at home than ever in "my" Buenos Aires and Cachimayo casa. Funny how a house does not become a real home until the day you return from a long journey! Even though it is not that far Sao Paulo, (2 hours and 50 minutes flying) it is still a completely different world compared to Argentina. Where, at this very moment, at Buenos Aires altitude the sky is ripped apart by thunder and lightning and the rain is pouring down.... Perfect weather to crawl away with a warm mate (the Argentinean national drink and addiction) and my laptop to narrate my newest adventures!
I could manage perfectly fine with my broken Portuguese, that keeps improving day by day while mixing with the Brasileros. Very nice all these compliments! :) Most of the time though we were going out with the four of us (the birthday boy that already lives in Brazil for 12 years and 2 of his best friends) and of course twaddling in ordinary Dutch. Quite agreeable and a nice change for a week! Fortunately I did not completely forget áll my Spanish in one week, as I had to speak with the cultural attaché of the Argentinean embassy, this morning around 8 o'clock. He kept speaking to me in Spanish and did not switch to English or (his undoubtedly impeccable) diplomat-Dutch, so I guess I can safely assume that I have passed the language test already :). At least we kept babbling nicely. And the whole conversation was over before I knew it, I expected a lenghty lecture on the point of view of Foreign Affairs (for I recently had quite an "interesting" chat with a lady of this Ministry in Argentina - fortunately my cell credits ran out at some point....). She said that I, because of my presence here, was not allowed anymore to use the foreign students arrangement. Why, I still am a pure-bred Dutchy (last time I checked at least I was!)??? Fortunately, the embassy has got a better clue now how things should be done, I need to answer some questions and send some documents (can all be done by email), in order to (at last!!!) start the procedure for my enrollment at the university. The only awkward thing is, that I have to sign some forms. As I will not be back home until half december, which is too late, we have to arrange something for a sooner date. For all I care they will have to put in the diplomatic stage coach, I do get a visitor from the Netherlands this Monday, but it is quite impossible for her to score documents at an embassy during the weekend, so that cat won't jump.... Anyway, I am sure there will be a way out, I have practiced lots and lots of patience so far, but as of today at least something is officially happening!!
Of course that needs to be celebrated with a good drink, so tonight's party here at home, including live music and the whole shebang comes in handy! One of my house mates had her birthday. Everyone is working hard to empty the living and the kitchen and prepare everything. So I do need to get out after all to get a present! Fortunately the rain seems to be just a shower so far.
The eighties (2 x 40 years) birthday party of Gerwin and Fernando in Cunha/Brazil was of a completely different standard! Ambitiously planned, at a magnificent location a little outside from the village, with a view on the green hills, palm trees, horses in the garden, a lounch-veranda with hammocks and cozy seats, a large dance floor, 2 DJ's, tons and tons of fingerfood (with these snug-and-once-trendy-in-the-80's little cocktail sticks with little vanes, youknowwhatImean, I think I stuck a few hundred of those in all these cheese and sausage cubes for decoration! :) and even more booze, and of course all these carefully selected guests. That will be the talk of town for a while, in Cunha and surroundings!! I mainly mixed with the flock on the dance floor (where else! ;)), adding samba and some new dance companions to my new ritmo repertoire. In BsAs I scored the loveliest little 80's outfit, including leg warmers and synthetic blouse with shoulder pads, but I had to pay for it with some extra sweating on the dance floor!
The next day we left for Gerwin and Fernando's country house, to get rid of our hangovers with a delicious BBQ/lunch. With a little river with waterfalls on one side and an enormous vegetable garden on the other, surrounded by green hills, exotic flowers, birds and butterflies, far away from society (no internet or telephone connection), it's just like paradise!! How delightful it was, swimming and lazing around and musing a bit at the water, taking a stroll in the hills and enjoying the good life! Unfortunately, also in paradise the rain came and spoiled the fun, the road gets real bad when it rains for a long time, so we decided to return to Cunha and to drive to Paraty, the next day.
Already 2 times before I visited that magnificent little colonial town on the coast, but this time it became extra special, when at night we became - highly unexpected! - part of world news!! In 3 states of Brazil (Rio, Sao Paulo and Minais Gerais) there was an electrical breakdown for about 6 hours (because of a problem with a power plant in Paraguay, as we learned later). For a minute I even thought it was my fault... exactly at the moment the power failure started, I went to the toilet in the Cuban restaurant where we had dinner. I switched on the light, it went on, and off, and on, and off.... and then it stayed off completely!! I thought I might have caused a short-circuiting! I went back to our table and the waiters started putting candles in pretty lanterns on the tables. We soon understood that the whole town was wrapped in dark, so I could not really have caused it, but the clever jokes about peeing in the pot and not against the light switch were of course easy scoring for my keen travelmates. :) Someone came to play piano at the restaurant and we ended up having a very pleasant night. Poor souls that were inside a subway somewhere in Rio or Sao Paulo that night!
The last night in Paraty I devoted to samba (the others, as usual, devoted themselves to their caipirinha's again, but I can't handle that much alcohol so I stuck to my own "addiction"). Which was highly appreciated by the local dancing king :) (who turned out to be the local drugsbaron as well, when he tried to sell some joints to Gerwin) and some other gentle Brasileros and Argentinos. Had I not been as white as I am, I could have easily been passed for a Brasilera, they assured me :) so nothing wrong with my ritmo! Not until we all stumbled back to our hostel I noticed that the ritmo might have been slightly too much and that my left foot actually hurt a lot. One or the other scary large insect had stung me, my left ankle was (and still is at the time of writing) red and warm and swollen, and that overdose of samba did not really help to improve things. Luckily it does not hurt as much anymore, but I am quite fed up with all mosquito's and other insects, so last night I have put up my mosquito net to separate myself from these nasty nightly buddies. Let's see who is the smartest here!
This weekend will be for messing around the house a bit and preparing for Patagonia, Monday Jolanda will be arriving already!! Hopefully all the hustle with the form that needs to be signed can be arranged quickly so I can leave for a carefree holiday! So far everything is still going strictly according to plan, I already figured that around mid November the first Univeristy business could be arranged. For it's all great, sun and samba, tango, Patagonia plans and holidays, but when all is said and done, it's of course business before (p)leisure!
