Primavera

Chicos en chicas! Het is lente in Buenos Aires en een heerlijke dag vandaag! een toepasselijker seizoen voor mijn nieuwe ritme had ik me niet kunnen wensen. Alles wordt weer nieuw en fris, de bomen botten uit in groen geluk zodat de straten langzamerhand groener kleuren en de takken binnenkort de broodnodige schaduw zullen werpen voor de hete zomerdagen die nog gaan komen. En laat die warmte maar komen!! Tot nu toe is het nog heel wisselvallig geweest, en koud en regenachtig af en toe. Ik woon in een oud huis, en in de achterste kamer waar geen spatje zonlicht komt. Veel dikke truien aan en een extra wollen deken dus maar voor de nacht, en dan nog... ik ben niet zo'n watje, maar toch redelijk verwend qua centrale verwarming geloof ik, en nee, die hebben we hier niet. Gelukkig is het huis in warme kleuren geschilderd en wonen er gezellige mensen, die het huis opfleuren en een echt thuis maken!

Ik woon in de wijk Caballito, wat klein paardje betekent (zie http://en.wikipedia.org/wiki/Caballito,_Buenos_Aires voor meer wetenswaardigheden. De op wikipedia genoemde "Mercado del Progreso" is vlakbij mijn huis, ik haalde er vanochtend even snel een pak koffie omdat de supermarkten nog gesloten waren). De naam Caballito is naar verluid afkomstig van de windvaantjes in de vorm van een paard, die gebruikt werden door een lokale gaucho bar (pulperia). Ik voel me hier stukken beter dan in Barrio Norte, waar ik de eerste week Couch Surfte. Vlakbij de begraafplaats van Recoleta, waar Evita Perron begraven ligt. Voelde me daar nogal opgesloten tussen de hoge gebouwen, en niet thuis in een kaal en nieuw appartement. Wat een geluk om in die eerste week te ontdekken dat ik niet voor niets wekenlang contact had gehouden met ene Natalia (onze huisgenote en -bewaarster, de huiseigenaar is de vader van een vriend van haar), naar aanleiding van een advertentie met foto's die zo'n mooie sfeer tentoon spreidden, dat ik direct voelde dat ik daar zou willen wonen!

Mijn nieuwe buurtje is zo slecht nog niet... Er staan prachtige en goed onderhouden oude huizen in gezellige met kinderkopjes geplaveide straatjes en aan brede avenidas, beiden met bomen aan weerszijden. Blijkbaar is er geld voor goed onderhoud en dat is heel wat, als je de erbarmelijke staat ziet waarin vele andere mooie gebouwen in de wat mindere wijken zich bevinden. El barrio Ingles schijnt dit gedeelte van Caballito te heten, de Engelse wijk. Aan het aantal bordjes die potentiële boosdoeners waarschuwen voor politiebewaking valt af te lezen dat er blijkbaar heel wat te bewaken en verdedigen valt. Cachimayo (Katsjiemaasjo zeggen ze hier) heet mijn straat. Tussen Alberdi en Valle moet je erbij vertellen als je een taxi neemt. Sommige straten hier zijn zo lang dat je er goed aan doet even uit te zoeken op welke hoogte je moet zijn, voordat je op pad gaat. Soms erg verwarrend ook, als je in een bepaald gedeelte van de stad bent en denkt "hé die straat die ken ik!". Wil nog niet zeggen dat je op bekend terrein bent, die straat doorkruist mogelijk een aantal wijken... ben je nog "even" onderweg als je denkt snel naar het andere einde te lopen!

Achter onze hoge klassieke voordeur loop je de marmeren trap op naar boven, en bovenaan de trap rechtdoor de keuken in. Die is knalgroen geschilderd en het bruisende centrum van onze kleine gemeenschap. De ramen zijn gevat in mooie art-deco-achtige krullen en bloemen van metaal, erg mooi. Met de inhoud van de keuken voel ik me meteen weer helemaal student :) een samenraapseltje van potten en pannen, servies en bestek, de koelkast vol met eten van iedereen... Ik ben nog niet heel heftig aan het koken geweest dus ik moet nog ontdekken hoe creatief ik te werk zal moeten gaan. De vensterbank staat rondom vol met allerhande kruidenpotjes en -potten, gevuld met exotische en minder exotische ingrediënten, waarvan Natalia de heerlijkste theetjes brouwt die ze na afloop van haar yogalessen serveert. Zij en Sara (een Duitse studente Kunstwetenschappen) eten vegetarisch, organisch, biologisch-dynamisch, zeg maar behoorlijk alternatief vergeleken met de gemiddelde doe-mij-maar-een-kilo-vlees Argentijn. Aldus krijg ik 's ochtends (na onze huis-yogales) ook af en toe een heerlijke cocktail geserveerd, waarin niet alleen sinaasappel en banaan of ander fruit, maar ook rauwe biet (inclusief de bladeren) en allerhande groene griebels en interessante kruiden een rol spelen. Heerlijk, moet ik toegeven! en zoo gezond! :)

Vanuit de keuken kom je linksaf in de woonkamer. Die is redelijk groot en vooral redelijk leeg, ten behoeve van de yogalessen dus. Geen bank of TV te bekennen, de meubels beperken zich tot een tafel en wat stoelen zodat we er in ieder geval gezamenlijk kunnen eten. Hoge deuren naar de straat en 2 schattige balkonnetjes, vol met planten en een rieten stoel om even van de lentezon te genieten. Belangrijkste items in de woonkamer, modem en WiFi router, hebben nog niet naar behoren gefunctioneerd sinds ik hier ben :( Dus maken we allemaal onze handen vuil aan piraterij via het netwerk van de buren... En soms neem ik m'n laptop maar mee naar een WiFi café of restaurant, om even wat uurtjes ongestoord te kunnen werken...

Vanuit de woonkamer loopt een lange hal naar achteren, vol met planten en fietsen (binnenkort komt er eentje bij van mij! :)). Links zijn de 3 grote kamers, met hoge louvredeuren naar de hal. Rechts zijn over de hele lengte ramen, helaas wat minder fantasievol gestileerd als de keuken, maar ze kunnen met 3 hendels open gezet worden tot bovenaan toe, dat zal van de zomer nog van pas komen! Mijn kamer is dus de laatste in de rij. Daarna is rechts achterin het washok (zonder wasmachine helaas... op naar de wasserette en gezellig een handwasje zo nu en dan) en links achterin een badkamer. Met een wenteltrappetje kom je boven bij de 2e badkamer, en een 4e kamer(tje), de kleinste van het huis. Naast de keuken is kamer nummer 5.

Vandaag is het zaterdag, en op zaterdag ga je... naar de markt uiteraard. Deze markt is wel een beetje bijzonder, hij heet El Galpon (de loods), is te vinden op een oud en verlaten gedeelte van het treinstation Federico Lacroze, en je koopt er al je organische en bio-dynamische boodschappen. Ik ben met Sara mee geweest, heb ook het een en ander gekocht en geproefd (goeie verkooptactiek!)... maar ben nog niet geheel overtuigd dat dit supergezonde gebeuren onderdeel van mijn nieuwe levensritme gaat worden. Nogal duur voor een arme student, en ik vrees dat ik eerst een hele studie hieraan moet wijden voor ik er echt de vruchten van pluk! Maar ach, de zon scheen, en we dronken heerlijk ons organische sapje, ons verantwoord geteelde kopje koffie en aten nog een mandarijntje met een onbespoten blaadje munt. Kortom, "een nieuwe lente en een nieuw geluid"! Het wordt warmer, ik denk dat ik nog even blijf :))))


**********ENGLISH VERSION******

Primavera

Chicos and chicas! Spring has come in Buenos Aires and it is a lovely day today! I could not have wished for a more appropriate season for my new rhtythm. Everything evolves to being new and fresh, the trees disclose their green bliss, colouring the streets greener every day, allowing the branches to throw the much needed shadows for the hot summerdays still to come. And please let the warmth come! Till now the weather has been quite unpredictable, and very cold and rainy sometimes. I live in a very old house, in the room in the back where not one little spark of sunshine ever appears. Lots of warm jumpers therefore, and an extra woolen blanket for the night and then still.... I am not such a sissy, but still quite spoiled it seems concerning the central heating, and no, this house is not equipped with it. Fortunately, it is painted in the warmest colours and inhabited by the friendliest people, that cheer up the atmosphere and make it a real home!

I live in the area Caballito, which means little horse (see http://en.wikipedia.org/wiki/Caballito,_Buenos_Aires for more knowledgeable facts. The "Mercado del Progreso" mentioned on Wikipedia is very close to my home, I went there to get some coffee this morning! while the supermarkets were still closed). The name Caballito is said to come from the hors-shaped weather vane, once used by a local gaucho bar (pulperia). I feel much better here than in Barrio Norte, where I was Couch Surfing my first week. Very close to the Recoleta cemetery, where Evita Perron is buried. I felt quite locked up there in between the huge buildings, and not at home in a new and bare appartment. What joy to discover that first week, that all my efforts to stay in touch with Natalia (our roommate and house"keeper", the owner is the father of one of her friends), were nor fruitlessly spent! The pictures in her announcement (of many weeks ago already), breathed such a beautiful atmosphere, I felt immediately that I would want to live in that house!

My new neighbourhood is really pretty OK... There are beautifully archtitected and well-kept houses in cosy cobblestoned streets and wide avenidas, both lined with trees. Obviously, there is enough money for house maintenance and that is really something, considering the poorest state of some other beautiful buildings in areas of lesser welfare. This part of Caballito is called El barrio Ingles, the English district. As can be seen from the numerous signs, warning potential criminals that there is police surveillance day and night, there must be a serious lot to guard and defend. Cachimayo (Kaatsjeemaasjo they pronounce it) is the name of my street. Between Alberdi and Valle you have to add while taking a taxi. Some streets here are so long that you better find out before hitting the road, on what heigth you need to be. Sometimes very confusing as well, when you are in a certain area thinking "I know that street!". Does not mean you are on common ground, that street possibly crosses several areas... will take pretty long to "quickly" get yourself to the other end!

Behind our high classic frontdoor you go up the marble stairs and straight into the kitchen. That is painted an intense green and is the fizzling centre of our little community. The windows are framed in beautiful art-deco-ish curly and flowery strips of metal, very pretty. With the kitchen equipment I feel completely like a student again already :) it is a hotchpotch of pots and pans, tableware and cuttlery, and the fridge is filled with food of everyone... I did not get into any heavy-duty cooking yet, so I still need to find out the creativity I will need to apply here! The window-sill is full with a medley of little and large jars, filled with more or less exotic ingredients and herbs, used by Natalia to brew the most delicious teas, that she serves after her yoga classes. She and Sara (a German art student) eat vegetarian, organic, biological-dynamic, or in other words: pretty alternative compared to the average I-can-eat-a-kilo-of-meat Argentino. So in the morning sometimes (after the house-yoga sessions) I also get served these yummy cocktails, in which not only oranges and bananas or other fruits, but also crude red beets (including the leaves) and all kinds if green leaves and interesting herbs play a role. Delicious, I have to admit, and soo healthy! :)

From the kitchen you turn left into the livingroom. It is quite big and especially quite empty, for easy yogaclass evacuation. No couch or television, furniture is limited to a table and some chairs, so at least we can sit down for dinner together. High doors open to the street and 2 lovely little balconies, filled with plants, and a wicker chair to enjoy the springtime sun a bit. Most important items in the living, modem and WiFi router, have not functioned properly since I landed here :( So we all engage in the criminal act of piracy on the neighbour's network... And sometimes I take mylaptop to some WiFi café or restaurant, to be able to work without interruptions for some hours...

From the living a long corridor runs all the way to the back of the house, full of plants and bikes (shortly one of mine to be added! :)). On the left are the 3 large rooms, opening onto the corridor with high louvre style doors. On the right we have windows over the full length, less elegantly stylished as the kitchen windows, but they can be opened up until the ceiling with 3 handles, which will turn out to be very comfortable in summer I'm sure! My room is the last one in the back. Then we have the laundryroom on the right (without a washing machine unfortunately... drycleaner here I come! or a little oldfashioned handwash every now and then...) and on the left there is a bathroom. With a little winding stairs the 2nd bathroom can be reached, and a small 4th room, the smallest in the house. Next to the kitchen we got room number 5.

Today it's Saturday and on Saturdays..... one goes to the market of course. This market is slightly different, it's called El Galpon (the shed), can be found on an old deserted part of the train station Federico Lacroze, and offers all your organic and bio-dynamic groceries. I went with Sara, bought some things and tried some things (good sales tactics!)... but am not completely convinced yet that this super healthy stuff is going to be part of my new life and rhythm. Quite expensive for a poor student, and I feel I will have to dedicate myself to a full study first, before really reaping the benefits of it! But what the heck, the sun was shining, we drank deliciously our organic fruit juice, sipped from our sustainably grown cup of coffee and ate another mandarine with a leave of non-pesticidized mint. To go short, "a new spring, and a new sound" (translated from a well known Dutch poem called "Mei" by Gorter). It is getting warmer, I think I will stay for a while :))))