Mijn nieuwe ritme

Tuurlijk, dat wordt ook tango, in Buenos Aires! Hoe kan ik daar gaan wonen en geen tango gaan dansen?! Maar mijn nieuwe ritme behelst zoveel meer dan deze passionele dans, het is mijn nieuwe leven, mijn nieuwe avontuur. Op de maat van mijn toekomstmuziek ga ik nieuwe pasjes leren, en nieuwe figuren, zal ik zwieren en zwaaien en rondjes draaien :)

Tot nu toe heb ik altijd (ok vooruit dan, meestal ;)) braaf in de pas gelopen, vroeger op de kleuterschool zongen we het al: "een-twee in de maat, anders wordt de juffrouw kwaad". Onze tere kinderzieltjes worden al op jonge leeftijd gedrild om mee te marcheren op het ritme van de maatschappij, om te functioneren volgens bepaalde lijnen en te denken in bepaalde structuren. Ik zou willen dat ik die juffrouw eens de juffrouw had gelaten en op een mooie dag eens flink stout een parmantig pirouetje was gaan draaien in plaats van in de pas te blijven lopen. Dan had ik mijn eigen ritme wellicht wat eerder ontdekt, en nu niet zulke drastische maatregelen hoeven nemen.

Want tja, hoe doe je dat, het roer omgooien en een nieuwe wending geven aan je leven?! Waar haal je de moed vandaan?? Waar begin je in godsnaam, en met wat? Hoe componeer je dat nieuwe ritme? Ik kan niemand het recept geven eerlijk gezegd... Het begint als een soort nauwelijks hoorbaar deuntje in je hoofd, je neuriet eens wat mee, totdat het zo'n riedeltje wordt dat je niet meer uit je kop krijgt. Dan zet je eens wat noten op papier, vertelt anderen over de compositie waar je tot dan toe in het diepste geheim aan gewerkt hebt... Die anderen beginnen mee te denken, bij te sturen, ze stimuleren en inspireren, en van lieverlee krijgt het ritme vaste vormen en kan het zijn eigen leven gaan leiden!

Omdat ik weer wilde gaan studeren (Diergeneeskunde deze keer), begon ik, behalve met de vage ideeën en toekomstmuziek in mijn hoofd, ook heel praktisch met het opzoeken van mijn Wageningse universiteitsdiploma. En wat schetst mijn verbazing dat daar geen jaartal op stond!! Ik was afgestudeerd als weledel gestrenge vrouwe ir. op 22 augustus. Punt. Punt?? Hallo??!! Wellicht dat de autoriteiten in Argentinië ook graag zouden willen weten in welk jaar ik dan precies was afgestudeerd op 22 augustus??! Dus de tweede concrete actie was een telefoontje naar Wageningen. Alwaar men zeer verbaasd was! En men niet zonder meer een nieuw diploma zou kunnen maken omdat het papier uit 1994 niet meer voorhanden was... Hm. Gelukkig bleek mijn professor (Verstegen, van Veevoeding), die de datum op mijn diploma geschreven had ooit, nog bij de universiteit te werken. En zo toog de studentenadministrateur naar zijn burelen om hem te vragen het jaartal "1994" op mijn diploma aan te brengen. En wel zodanig, dat geen enkele autoriteit waar ook ter wereld ooit het idee zou kunnen krijgen dat er met mijn diploma geknoeid was. ALSTUBLIEFT!!!

Sindsdien ben ik de trotse eigenaresse van een diploma MET jaartal, zijn er vele vele voorbereidende activiteiten gevolgd en heb ik mijn plannen verder uitgewerkt en aangescherpt. Deze eerste blog was één van de laatste zaken die nog op mijn lijstje stonden. Nu alleen nog deze week m'n spullen pakken, m'n iPod volknallen met heerlijke ritmes, nog wat zwaaien en zoenen, een lach hier en een traan daar... en dan ben ik er wel klaar voor geloof ik, de toekomst en mijn nieuwe ritme, een swingende studie in het Spaans, de tango en Argentina!

Hasta pronto!!


And, for all my foreign friends, the same text in English:

My new rhythm

Of course, it will be tango as well, in Buenos Aires! How could I go live there and not dance tango?! But my new rhythm is so much more than just that passionate dance, it's my new life, my new adventure. On the beat of my new future I will learn new steps, and a new choreography, I will swing and sway and make my turns :)

So far I always (well ok, most of the time ;)) have been a good girl and kept my step, in the old days at elementary school we already sang: "een-twee in de maat, anders wordt de juffrouw kwaad" (free style translation: one two don't be bad, or the teacher will be mad). Our vulnerable little souls are already drilled at a young age to march along in the rhythm of society, to function according to specific patterns and to think according to specific structures. I wished I would have not minded that teacher so much and one beautiful day, would have turned some perky pirouettes instead of keeping step as supposed to. Then I might have discovered my rhythm a bit sooner, and would not have had to take these drastic measures now.

For how does one do that exactly, change course 180 degrees, give a completely new twist to life?! Where does one find the courage?? Where to start for Gods sake, and with what? How to compose that new rhythm? I don't have the recipe either, to be honest... It starts as a kind of tune that you can hardly hear in your head, you hum along a bit every now and then, until it gets one of those tunes that you can't get rid of anymore. Then you start writing some music notes, tell others about the composition that you have been working on in secret so far... The others start to think along, to correct, to motivate and inspire, and gradually the rhythm takes its shape and is starting to lead its own life!

Because I wanted to study again (Veterinary Sciences this time), I started, next to the vague ideas and future music in my head, also very practically with things like tracing my Wageningen University diploma. To find out to my utmost surprise that it did not say a year!! I was graduated as honorary stern lady ir. on the 22nd of August. Full stop. Full stop?? Hello??!! Most likely there might be some authorities in Argentina that would like to know also in which year I graduated on the 22nd of August??! So the second concrete action was a telephone call to Wageningen. Causing a lot of surprise! Printing a new diploma would be impossible since the 1994 University diploma paper would not be available anymore... Hm. Fortunately, it turned out that my professor (Verstegen, of Animal Nutrition), who signed my diploma once upon a long ago, still worked at the same faculty. So the student administrator visited his office to ask him to add the year "1994" to the date on my diploma. And in a manner that no authority wherever in the world, would ever get the idea my diploma had been swindled with. PLEASE!!!

Since then I am the proud owner of a diploma WITH a year. Many many preparatoy activities have followed and I have further detailed my plans. Writing this first blog was one of the last things on my list. Now it's only a matter of packing my bags, stuff my iPod with the most enchanting rhythms, some waving and kissing, a smile here and a tear there... and then I must be ready I believe, for the future and my new rhythm, a swinging study in Spanish, for the tango and for Argentina!

Hasta pronto!!