Schoon toeval

Hoe doet ú dat eigenlijk, een nieuwe danspartner zoeken? Ik zit namelijk zonder op het moment. Dansmaatje Miguel is terug naar zijn wederhelft in Spanje. Weg stok achter de deur voor de doordeweekse tangoles, weg drijfveer voor het bezoeken van de meest stijlvolle milonga’s in alle uithoeken van deze immense stad. Over het algemeen beweeg ik me graag onafhankelijk in het leven, maar wat de tango betreft kan ik letterlijk en figuurlijk wel wat leiding gebruiken.

Nou is de gemiddelde Argentijnse mannelijke milonga-ganger klein, oud, dik en lelijk. Die laatste drie zijn geen punt. Als de man maar dansen kan. Ik zag eens de tango beschreven als the ultimate revenge of ugly men. Lelijk of niet, de beste danser is de hoogste aap op de rots en mag de mooiste dames in zijn armen meevoeren. Lengte is echter essentieel. Een kop kleiner kan niet.

Met Miguel had ik het aardig getroffen. Langer dan ik, slank en knap. In zijn jonge jaren absoluut een hartenbreker geweest. Zijn grijze haren leken me een goed tegenwicht voor mijn dagelijkse onderdompeling in de 18-jarigenballenbak van de universiteit. En zo vol jeugdige overmoed nog! Het had best wat kunnen worden tussen ons, als hij niet getrouwd was geweest… vond Miguel. Ik vond vrienden zijn mooi genoeg. Evengoed leken we af en toe net een getrouwd stel, al kibbelend op de dansvloer. Omdat hij iets meer danservaring had en nog wat fanatieker is op tangogebied dan ik, liet ik me graag door hem op sleeptouw nemen. En hij kon ook nog eens heerlijk koken! Zo vind je ze niet zomaar.

Op internet zie ik dat je in Nederland gewoon een zoekertje plaatst. Kwestie van een paar gegevens invullen, één druk op de knop en voor je het weet heb je iemand van de juiste lengte, leeftijd en danservaring. Het rubriekje “danspartner gezocht” heb ik op de digitale marktplaatsen van Argentinië echter nog niet kunnen ontdekken. Aanbiedingen van dansleraren genoeg, maar een huis-tuin-en-keuken-danspartner via internet is wellicht een virtuele brug te ver. Het is ook vooral een kwestie van veel dansen om een nieuwe, goed passende partner te scoren, the proof of the pudding is in the eating nietwaar? Je moet de energie kunnen voelen, de beweging kunnen begrijpen, om te weten of iemand hét is.

Bovendien doe ik niet aan internetdaten, met welk doel dan ook. Noem het ouderwets, naïef of gewoonweg dom, maar ik geloof in toevallige ontmoetingen. Toeval is bijzonder, toeval relateren we in ons onderbewustzijn aan ons gevoel voor schoonheid. Hoe meer toevalligheden tot een ontmoeting leiden, hoe waardevoller de persoon voor ons is. Wie kent niet het gevoel van euforie door de volslagen verrassing van een klik met een onbekende danspartner, de overweldigende sensatie van het dansen met een lichaam dat je niet kent maar dat toch jouw lichaam volledig lijkt te begrijpen…. Onbeschrijflijk.

Spontane ontmoetingen dus. Voor alle potentiële partners, of het nu voor de dansvloer is, of voor een heel leven. Wat dat eerste betreft: er schijnt een tangoles dicht bij huis te zijn (wat de kans op daadwerkelijk gaan omgekeerd evenredig vergroot). Dansen dus, en de rest aan het schone toeval overlaten.


"Schoon toeval" verscheen in het meinummer van La Cadena, het Nederlandse tango-tijdschrift.