Eten wat de pot schaft

Oftewel: Meer dan empanadas

Een mens dient zich te voeden nietwaar, als het even kan elke dag, liefst een beetje gezond en bovenal lekker! Op straat is zoals overal ter wereld genoeg te krijgen, choripans (een soort hotdogs), pizza's en vooral de oh-zo Argentijnse empanadas (halve maantjes van deeg met een heerlijke vulling van gehakt, ham/kaas, vlees, kip, etc.). Soms wel makkelijk zo'n snelle hap, maar niet echt voer waar mijn culinaire hartje blij van wordt. Er moet gekookt worden!! Maar dat betekent eerst boodschappen doen... En zoeken naar ingrediënten die daadwerkelijk beschikbaar zijn... Waarvoor je niet de hoofdprijs kwijt bent... En ook niet je halve dag... De eerste keer dat ik kookte, niet eens heel ingewikkeld vond ik zelf - een spaghetti bolognese en een pesto - heb ik er minstens 2 uur over gedaan om alles te vinden. Na 5 rondjes zoeken door de supermarkt was ik het behoorlijk zat! Uiteindelijk hebben we die dag heerlijk gegeten (de onvindbare pijnboompitten en Parmezaan bij die ene veel te dure delicatessenzaak gekocht), maar ik ben blij dat mijn strooptochten inmiddels wat soepeler verlopen en ik een beetje m'n weg weet in het Argentijnse voedselcircuit!

Er zijn geen grote supermarkten (genaamd DISCO, COTO en JUMBO) echt dichtbij m'n huis, dus ik scharrel m'n kostje bij elkaar via de buurtwinkeltjes. Even naar de Chinees betekent hier heel iets anders dan in Nederland! De Chinees is namelijk de buurtsuper. Er zijn nog wat kleinere ketens maar dat segment is eigenlijk volledig gemonopoliseerd door de Chinezen. Altijd handig dichtbij en soms met een verrassend goed assortiment! Zo heeft "mijn" Chinees als enige in de wijde omtrek yoghurt zonder suiker en zonder smaakstoffen. Argentijnen zijn nogal zoetekouwen! De yoghurt is 3 weken houdbaar dus over andere toevoegingen zullen we het maar niet hebben... Ik ben al blij genoeg dat ik m'n naturelyoghurt krijgen kan. Als de voorraad tenminste niet op is... Toen dat pas het geval was, vroeg ik bij de kassa of ze alsjeblieft weer nieuwe yoghurt wilden bestellen. De jongen achter de kassa keek me aan alsof ik van een andere planeet kwam. Na het 3 keer uitgelegd en gespeld te hebben: jaaa, Y-O-G-S met een griekse y! keek hij me nog steeds nietszeggend aan en ondernam geen enkele poging mij enigszins te begrijpen of tegemoet te komen. "Ik spreek toch verdomme geen Chinees!!" dacht ik bij mezelf en stampte naar het zuivelvak om een soortgelijk bekertje Yogs mét suiker en mét een smaakje te laten zien. "Dat is geen yogs dat is SanCor" zei de jongen achter de kassa, de mensen in de rij keken mij meewarig aan en de discussie was gesloten. Nee, in klantvriendelijkheid en behulpzaamheid blijken de Chinezen niet uit te blinken! Sindsdien weet wel iedereen wie ik ben en word ik vriendelijk gegroet door alle medewerkers :) en ook de yoghurt is op mysterieuze wijze niet meer uit voorraad geweest!

Het enige andere zuivelproduct dat ik eet, is kaas. De smaak van melk bevalt me niet en karnemelk bestaat hier niet. Helaas valt er geen lekkere belegen/oude/overjarige kaas te krijgen, zelfs de oudste kaas hier lijkt geen smaak te hebben! De Argentijnen eten graag muzarella (het liefst een halve kilo op één pizza.....), wat in de verste verte niet lijkt op de gelijknamige Italiaanse variant. Ook PortSalut is overal te krijgen. De speciaalzaken hebben wat Brie en ook Parmezaan is dus wel te vinden. Maar over het algemeen is het droevig gesteld... Als de kaas maar zacht en vet is dan eet men het wel. Uitzondering qua smaaksensatie is de Provolone! Een kaas die je moet grillen tot 'ie een beetje een korstje krijgt, ontzettend lekker (maar ook weer supervet!).

Aan groente en fruit geen gebrek, die haal je bij de groentejuwelier ("verduleria"). Waar ze in Nederland soms met een lampje gezocht moeten worden en de betere schreeuwend duur zijn, vind je ze hier op elke straathoek, met hun handelswaar verleidelijk uitgestald, verse vrolijke kleuren die erom schreeuwen gekocht en gegeten te worden. Een waar walhalla voor de fruit- en groentefanaat! De aardbeien zijn momenteel 1 euro per kilo!! :) (maar qua smaak halen ze het niet bij de Hollandse zomerkoninkjes...). Groene asperges zijn ook super goedkoop en volop te verkrijgen en ik heb nog nooit van m'n leven zoveel artisjokken bij elkaar gezien! Ik ben in deze eerste maand al wel geswitched van verduleria. De Bolivianen naast mijn Chinees waren nog klantonvriendelijker dan de buren, op het onbeschofte af, dus ik ben een beetje rond gaan shoppen. Sinds eergisteren een heel vriendelijke, op het eerste oog niet zo'n opvallende ontdekt op een hoek nog dichterbij huis, waar ze me met een grote glimlach wellicht wat meer pesootjes afhandig maken, maar waar de produkten ook verser lijken en de zaak schoner. Het meisje dat me de eerste keer hielp, maande me om eerst rustig m'n geld veilig weg te stoppen, voordat ze mij m'n plastic tasjes wilde overhandigen :) heerlijk toch, waar vind je dat nog!?

Wat heb ik nog meer op mijn schijf van vijf? ...granen en brood en andere koolhydraatrijke producten. Ik heb gelukkig vlakbij de Haus Brot bakker ontdekt, met heerlijk volkoren brood met pitje en zaadjes en gemaakt van organisch geteelde granen. Mag voor zich spreken dat deze bakker bij meer huisgenoten geliefd is! Als ontbijt eet ik cruesli van de vertrouwde Quaker's (zie foto) met de reeds bejubelde naturel yoghurt. De Argentijnen eten vooral witbrood en veel, héél veel crackers. En als ontbijt medialunas (kleine, hele zoete croissantjes) bij hun café con leche. Vind ik zelf meer een traktatie voor de luie zondagochtend, met een krantje, maar ach ieder het zijne! Traditioneel troostvoer voor de regenachtige zondagmiddag (vergelijkbaar met het oud-Hollandsche "koekjes bakken") is de huisgemaakte "torta frita", die bestaat uit bloem en vet (en wat zout mag ik hopen). Geen boter of olie dus maar gewoon, puur vet. Een ware "delicatesse" die ik uiteraard een keer zal proeven maar die waarschijnlijk niet aan mij besteed is.

Als laatste nog even de proteïentjes. Ik heb alleen nog maar vegetarisch gekookt hier, zelfs als ik voor mezelf wat klaar maak vind ik dat het makkelijkste. Of iets met vis, maar er is niet heel veel verse vis te krijgen helaas. Het bereiden van vlees laat ik maar aan de experts over!! in de parilla (grill) restaurants zijn ze daar beter voor uitgerust en het kost drie keer niks, vanaf 30 pesos per persoon (ong. 6 euro, de prijs verschilt van wijk tot wijk) eet je je buikje rond aan het heerlijkste vlees. Van de grillplaat naast je tafel prik je het ene na het andere sappige hapje. Ik ben geen grote vleeseter maar in dit land weten ze de carnivore lusten wel te verleiden!! Uiteraard gaat er niets boven een zondagse assado (BBQ) met vrienden of famile... In de tuin, op het balkon, op de camping of het fraaie buitenverblijf (voor dat laatste moet ik eerst nog even een Argentijn van goeie komaf aan de haak zien te slaan ;)), overal wordt het vuur flink opgestookt om een paar kilo vlees weg te werken.

En ja, je kunt óók uit eten zonder verplicht vleesmenu. Ik heb pas een hele fijne blog ontdekt met allerhande smuladresjes, waar ik dankbaar gebruik van ga maken op mijn culinaire ontdekkingsreis : http://newbuenosaires.blogspot.com/ . Zoals deze blog zegt: er valt hier meer te eten dan empanadas alleen!!


*************ENGLISH VERSION***************

Take pot luck

Or: Beyond empanadas

One needs to feed oneself, right, if possible every day, preferrably a bit healthy and especially tasty! On the street there is, like anywhere else in this world, enough to buy, choripans (a sort of hotdogs), pizza's and especially the very Argentinian empanadas (half-moon shaped pastry with a delicious filling of minced meat, ham/cheese, beef, chicken, etc.). Sometimes easy such a fast bite, but not really the type of fodder that makes my culinairy heart skip a beat. Thou shalt cook!! But that means shopping first... And looking for available ingredients... That won't cost the jackpot... Or half your day in searching... The first time I cooked, not even too complicated I thought - a spaghetti bolognese and a pesto - it took me at least 2 hours to find everything. After the 5th round through the whole supermarket I was quite fed up! Finally we ate deliciously that day (bought the untraceable pine nuts and Parmesane at a way too expensive deli-store around the corner), but I am glad that my raids are a bit more productive now and I know my way in the Argentinian foodcircuit!

There are no mega supermarkets (named DISCO, COTO or JUMBO) really close by, so I dig up the nourishment in the little local shops. To go to the Chinesed means something completely different here! For the Chinese is the local supermarket. There are some smaller supermarket chains but the local segment is completely monopolized by the Chinese. Always close at hand and sometimes surprisingly well assorted! Like "my" Chinese, being the only one in the neighbourhood selling yoghurt without sugar and without artificial flavour. Argentines are real sweet tooths! The yoghurt is eatable for 3 weeks so I will hold my tongue about other possible additives... being already more than happy to be able to buy this natural yoghurt. If they are not out of stock that is... When that happened to me the other day, I asked at the counter if they would please order new yoghurt. The guy at the counter looked at me as if I were from another planet. After explaining and spelling the brandname 3 times: yes, Y-O-G-S with a greek y! he still looked at me expressionless, not attemtping any comprehensiveness. "I am not speaking any damn Chinese am I??!!" I thought and I stamped to the dairy department to show him a similar cup of Yogs wíth sugar ánd silly flavour. "That's not yogs that's SanCor" said the guy behind the counter, the people waiting in line looked at me commiseratingly and the discussion was closed. No, the Chinese's customer-friendliness and helpfulness do not win a prize! Since then they DO all know me and greet me :) and also the yoghurt has mysteriously never been out-of-stock since!

The only other dairy product I eat here is cheese. I don't like the taste of milk and buttermilk does not seem to exist. Unfortunately these is no nice ripe/old/overaged cheese to be found, even the oldest cheese here is a bit tasteless! The Argentinians like to eat muzarella (preferrably half a kilo on one pizza.....), but it does not even remotely resemble the Italian variant with the same name. Also PortSalut can be bought everywhere. The deli stores sell some Brie and also Parmesan, as said, can be found. But in general it's poor cheese eating here... As long as it is soft and fat, it's being eaten. Positive exception on the taste sensation side is Provolone! A cheese that needs to be grilled until it get's a bit crusty on the outside, extremely palatable (but again extremely fat!).

Veggies and fruits are abundantly available, you get them at the veggie-jewelry ("verduleria"). The kind that is difficult to find in the Netherlands and is outrageously expensive, can be found on any streetcorner here, with their merchandise temptingly displayed, fresh brisk colours that scream to be bought and eaten. A true walhalla for the fruit- and vegggiefreak! The strawberries are at the moment 1 euro per kilo!! :) (but that taste can not compete with the Dutch "summerkings" (zomerkoninkjes)...). Green asparagus are also super cheap and plentyful available and never in my life have I seen so many fresh artichokes! I already switched my verduleria this first month. The Bolivians next to my Chinese were even customer-unfriendlier than their neighbours, even rude, so I shopped around a bit. Since 2 days I found a real friendly, at first sight not really prominent one, on a corner even closer to the house. They might filch a few pesitos more from me with their big smile, but there products also look fresher and the place looks cleaner. The girl that helped me the first time, did not want to hand me my plastic bags until I put away my change safely :) lovely, where to find this kind of patient service these days!?

What more do I find on my healthy "eatwell plate"? ...grains and bread and other starchy foods. I fortunately found the Haus Brot bakery close by, selling delicious wholegrain bread with a diversity of pips and seeds and made of organicly grown cereals. Goes without saying that this bakery is cherished by more of my fellow housemates! For breakfast I eat the well-known Quaker's granola (see picture) with the already acclaimed natural yoghurt. The Argentinians eat mainly white bread and lots and lots of crackers. And for breakfast medialunas (small and very sweet croissants) with their café con leche. I find that more of a lazy Sundaymorning-with-a-newspaper treat, but alas! Traditional consolation fodder for the rainy Sunday afternoon (comparable I guess to the old-Dutch "cookies-baking") is the homemade "torta frita", made of flower and fat (and a bit of salt I hope). Not butter or oil, but simply, pure fat. A true "delicacy" that I will taste for sure some day but that probably won't become a favourite ever.

Last one to end with: the proteins. So far I have only cooked vegetarian in this house, even when I am preparing something for myself only I find it the easiest. Or something with fish, although there is not much fresh fish to be found. Preparing meat is something I leave up to the professionals!! in the parilla (grill) restaurants they are much better equipped for the job and it does not cost a dime, starting with 30 pesos per person (about 6 euros, the price varying per region of town) you can fill up your tummy with the most delicious meat. From the grillplate next to your table you can cut yourself one succulent piece after the other. I don't eat a lot of meat normally but in this country they know how to allure the carnivorous lusts!! Of course there is nothing better than a slow Sunday assado (BBQ) with friends or family... In the garden, on the balcony, on the camping or a beautiful country estate (for this last one I first need to hook an Argentine of respectful ancestry of course ;)), everywhere the fire is being poked up firmly to process a few kilos of beef.

And yes, it is also possible to go out for dinner without the obligatory meat menu. I recently discovered a really nice blog with all sorts of gourmand-adresses, that I will thankfully use and abuse to discover the sweet side of town: http://newbuenosaires.blogspot.com/. As it says: there is so much more beyond empanadas!!